Sinds 2000 wonen hier Anna Mulder en Ronny Meijers. Anna is vernoemd naar oma Anna, maar kreeg destijds de ‘moderner’ naam Ans ☺. Nu zijn beide namen ‘in omloop’.
Wij kochten het huis van V. en A. Zij wilden graag ‘buiten’ wonen. Achteraf kunnen we dit best begrijpen want de horizon is echt het enige wat we hier missen. Verder hebben we het hier erg naar de zin. Sinds een paar jaar zijn we beiden met pensioen. Anna werkte (o.a.) in het speciaal onderwijs, Ronny als restaurator van archeologische objecten bij museum Het Valkhof / Kam. Helemaal verlaten heeft hij zijn oude vak echter niet. Wat je vaak hoort geldt ook voor ons: we hebben het nog nooit zo druk gehad…
Beetje bij beetje hebben we in de loop van de jaren een hoop aan het huis gedaan. Heel veel geïsoleerd, de schuur helemaal aangepakt, het balkon gerenoveerd, wat ramen vervangen en een nieuwe keukendeur en balkondeuren geplaatst.
Bij het klussen in huis zijn veel sporen van dubbele bewoning gevonden. Op de eerste etage was nog een klein keukentje (gaat nu, na al die jaren, een badkamer worden) en in de grote slaapkamers stonden nog de potloodlijnen van houten schoorsteenmantels op het stucwerk. Overal onder het tapijt vonden we nog het harde vooroorlogse vloerzeil met granito en parket-imitaties.
Op de zolder – door vorige bewoners al tot één kamer gemaakt – hebben we aan de achterkant twee grote kantelramen geplaatst, om zo toch een beetje lucht te kunnen zien. Hier heeft Ronny zijn ‘mancave’. Anna heeft van de grote slaapkamer aan de voorkant een studeerkamer gemaakt (‘ladycave’?).
Nu – na bijna 18 jaar – is het huis weer aan een onderhoudsbeurt toe: we gaan alles weer eens lekker witten.
Het bijzondere aan het plekje is dat hier vroeger een Romeins amfitheater gelegen heeft. Bij het aanleggen van de tuin hebben we geprobeerd hier iets van te laten terugkomen d.m.v. een gebogen pad naar achteren. Alleen… de richting moesten we aanpassen.
Oorlogsschade
Boven de buitentrap naar de kelder zit een kogelgat in de muur. Misschien is het trapgat bij de bevrijding als schuttersputje gebruikt. Dat zou dan op 17 of 18 september 1944 geweest moeten zijn. Op die data zijn deze straten bevrijd. Of die kogel ook iemand geraakt heeft weten we niet.
Elektra
Misschien voor anderen in de straat handig om te weten:
Omdat we op inductie wilden gaan koken, moest er eerst het nodige worden aangepast. We hadden maar één ‘groep’ en dat moesten er drie worden. We hebben daarvoor afgelopen zomer een nieuwe meterkast laten plaatsen. Daarbij kwam een eigenaardigheid aan het licht. De aansluitingen bleken aan onze – even – kant per drie huizen te zijn aangelegd. Vanuit de kelder van nr. 14 loopt er een gasleiding naar nr. 12. Onze elektra kwam weer van nr. 12 af. In de groepenkast in de kelder van nr. 12 vonden we een driefase-aansluiting: één fase voor elk van die drie huizen. Na veel graafwerk hebben we nu een eigen driefase-aansluiting en koken we op inductie.
Bomen
De straat levert door de grote bomen een romantische aanblik. Ze zijn echter al oud en door ziekte moeten we van tijd tot tijd afscheid van zo’n reus nemen. In augustus 2006 was de grote Amerikaanse eik voor de deur aan de beurt. Er verschenen zwammen aan de voet van de stam en een half jaar later viel er een dikke dode tak spontaan uit de boom.
zwamvorming aan de voet
Toen in 2001 een van de oude Amerikaanse eiken ter hoogte van nr. 9 geveld werd, vond ik (RM) dit een goede gelegenheid de jaarringen eens te tellen.
Eerst is met een schaaf het ruwe hout glad gemaakt. Om de tel niet kwijt te raken heb ik van de schors af per tien jaar een speld in het hout gestoken. Alle jaarringen tellend kwam ik uit op een plantjaar van ca. 1916. De eerste jaren stond hij natuurlijk bij een boomkweker. Vanaf het zesde levensjaar staan er drie ringen een stuk dichter bij elkaar. Dat is waarschijnlijk veroorzaakt doordat hij nieuwe wortels moest vormen na het verplanten naar de straat. Ik kan er één of twee jaar naast zitten, maar het lijkt er dus op dat de bomen rond 1922 in de straat geplant zijn. Daarna werd pas begonnen met de bouw van de oneven kant van de straat.
Opvallend: in de oorlogsjaren is de boom minder gegroeid dan in andere decennia.
Kiekjes
De wekelijkse bijeenkomst van de beerputtenclub bij Han en Wim
v.l.n.r.: Ronny, Wim, Jan Thijssen
